_edited_edited.jpg)
Het lijkt alsof je alles voor elkaar hebt, leuke kind(eren), leuke partner, droomhuis. En toch voelt het niet zo en vind je het niet meer leuk. Je haalt te weinig voldoening uit je werk of thuis zijn bij de kinderen.
Herken je dit?
-
Je hebt het gevoel dat je vast zit en geen stappen zet.
-
Je blijft maar piekeren of malen in je hoofd, twijfelen over wat je wilt.
-
Je bent alle ballen aan het hoog houden. Je wilt alles goed doen en voor elkaar hebben. Je hebt hoge eisen aan jezelf en bent kritisch op jezelf. Je hebt het gevoel dat je faalt.
-
Zelf voel je je moe en energie en tijd om van het leven te genieten is ver te zoeken. Tijd en ruimte voor jezelf is er bijna niet. Je baalt ervan dat je zo weinig tijd voor jezelf overhoudt. Dat je dingen doet die van je verwacht worden of zoals je zelf ook opgegroeid bent.
-
Je hebt het gevoel er alleen voor te staan en voelt je onbegrepen. Je wilt het graag samen doen en dat niet alles alleen op jou neer komt. Je hebt je werk op een lager pitje gezet, verveelt je in je werk of bent (tijdelijk) gestopt met werken om voor de kinderen te zorgen.
Er moet iets veranderen anders raak je volledig uitgeput en kun je er niet meer voor je kinderen zijn of voor ze zorgen. Of je relatie komt onder druk te staan en jullie raken elkaar kwijt.
Dit is niet wat je jezelf en je gezin gunt.
Over
Mirjam
Ik was opgeleid als kindercoach, en toch ging ik er aan mijn eigen moederschap bijna onderdoor. Niet omdat mijn opvoedkennis niet genoeg hielp bij de problemen van een van onze kinderen, maar doordat ik naast moederschap, werk en het huishouden geen ruimte voor mezelf overhield.
Vanaf het moment dat we een coach inschakelden veranderde alles. De kinderen gingen doorslapen en ik kreeg meer energie. Ik ben vooral beter voor mezelf gaan zorgen door mijn grenzen beter aan te geven door te kijken waar ik behoefte aan heb en wat voor mij belangrijk is. We hebben afspraken met elkaar gemaakt hoe wij het als gezin willen doen, wat voor ons werkt. We hebben meer taken verdeeld, mijn man doet ook de kinderen op bed en rijdt naar sport en we hebben vaker oppas ingehuurd, een schoonmaakster en meer personeel op de boerderij. Nu heb ik een ochtend in de week vrij en avonden om te doen wat ik leuk vind en we hebben het weer fijn samen als gezin.
Mijn passie is om te werken met moeders en dochters, ze te laten ontdekken wie ze zijn, wat ze willen en wat bij ze past. Dat ze zich kunnen ontwikkelen.
Het is belangrijk dat je als moeder ook tijd voor jezelf hebt, er ruimte is om jezelf te zijn en om de dingen te doen waar je blij van wordt. Om voor jezelf te zorgen zodat je er ook voor anderen kunt zijn. Dat je luistert naar jezelf in plaats te voldoen aan verwachtingen van je omgeving.
In de paardencoaching komt voor mij alles samen wat ik de afgelopen jaren gedaan heb.
Wie ben ik?
Ik hou ervan om creatief bezig zijn, vooral om met glasfusing bezig te zijn. In mijn huis staan allerlei dingen die ik gemaakt heb van glas en ik maak ook sieraden van glas.
Graag ben ik buiten in de natuur, bij de dieren of in de moestuin. In mijn studententijd heb ik een tijdje in een flat gewoond en daar miste ik erg het buiten. In de zomer vind ik het heerlijk om in de avond nog even de sup in het water voor huis te leggen en een eindje te gaan suppen.
In de winter vind ik het leuk om op natuurijs te schaatsen. Ik wacht wel eerst tot het ijs dik genoeg is, ik ben niet zo'n waaghals die al bij de eerste paar cm gaat schaatsen, dan kies ik ervoor om naar de ijsbaan te gaan.
Ook vind ik het leuk om te gaan kamperen met mijn gezin in het voorjaar en in de zomer met de caravan. Wat we leuk vinden tijdens onze vakanties is om te zwemmen en er op uit te gaan op de fiets. De gezelligheid van kamperen op een veldje. In tegenstelling tot thuis waar we rust hebben op de boerderij waar we wonen. Als we thuiskomen van vakantie is het altijd eerst heel stil.
Voorheen was ik bang voor paarden. Als kind ging ik een keer paardrijden en toen ging het paard er vandoor en viel ik eraf. Toen heb ik nooit meer iets met paarden gedaan en was ik bang geworden voor paarden. Door mijn kinderen ben ik in contact gekomen met paarden. Zij wouden graag een pony. Mijn man vond dit ook leuk, zij hadden vroeger ook altijd paarden. Ik ben eerst naar een manege geweest en ben daar een aantal jaar gaan paardrijden om te leren hoe je met een paard om gaat. En nu begeleid ik mensen met paarden als co-coach en ben ik dagelijks bezig met paarden.
